Rally

Met DAKAR 2004 is het allemaal begonnen!!! Ik werd ingezet voor de technische ondersteuning op de rustdag voor de Belg Steve Vandenberghe op zijn Yamaha quad. Ook de prologen in Frankrijk (de start was in Clermont Fernand) en Spanje maakte ik mee omdat ik het vervoer per vrachtwagen deed tot aan Algeciras waar heel de vloot de boot op ging. Een klein weekje later had ik mijn vlucht naar Bobo-dioulasso, plaats van de rustdag. Steve Vandenberghe was daar helaas niet toegekomen zodat ik daar de andere Belgen een handje heb toegestoken en de fundamentele contacten heb gelegd voor mijn plaatsje in de komende volgende dakars. Dakar 2004 was zeer zeker een fantastische ervaring en dit avontuur smaakte naar meer! Mijn vriend Steve Vandenberghe is helaas in 2015 in Marocco omgekomen.

Tijdens mijn korte Dakar 2004 bezoek ontmoette ik Pierre Karsmakers. Hij contacteerde mij al begin 2004 om mee te gaan met het Dolphin team. Dit heel mooie Nederlandse team bestond uit 2 motorrijders (waar ik voor in stond), 1 wedstrijdwagen, 1 assistentiejeep en 1 assistentievrachtwagen (waar ik bij in zat). We vertrokken met 2 nieuwe KTM 660 welke, zoals altijd bij KTM, zeer laat werden afgeleverd. Dus op Kerstdag nog even sleutelen … testen zat er niet in. Tijdens de prologen in Europa begonnen de problemen al met alle KTM’s in rally. Tijdens de verbindingsritten op autosnelweg stond de ene KTM na de andere aan de kant met elektrische panne. Wij (in de assistentie) tijdens het rijden maar kijken of onze piloten niet aan de kant stonden. Na 4 dagen van veel miserie, lang sleutelen, briculeren en weinig slaap had KTM eindelijk hun productiefout gevonden. Het elektrisch euvel was opgelost maar desondanks bleven alle KTM-rijders toch met een elektrische fobie. Iedereen bleef nog een reserve accu meesleuren de rest van de rally (ondertussen waren er al heel wat KTM-rijders uitgevallen). Later in de rally begonnen de achterbruggen te scheuren van alle KTM’s, de mensen van KTM begonnen te blozen en hebben nachten lang achterbruggen kunnen lassen die graag terug scheurden de volgende etappe. Enkele dagen later werden er nieuwe achterbruggen ingevlogen welke we uiteraard onder garantie konden monteren (da vliegtuig was al eens overentweer geweest met een lading spanningsregelaars en accu’s). Jirky Karsmakers, één van mijn piloten, reed als een gek en bezorgde me meermaals met zijn crashes veel werk. Gelukkig kwam Marcel Snijders, die zijn allereerste Dakar reed, meestal heel toe. Daags voor de rustdag hadden we met onze voltallige assistentie een nachtje moeten doorwerken aan de wedstrijdwagen die was achtergebleven. Gevolg: veel te laat op de rustdag toegekomen en weer diende ik heel druk in de weer te zijn voor de twee motoren strak te zetten. Na de rustdag kwam ik terug een beetje op adem en mijn twee KTM’s haalden de finish !!! Dakar 2005 was voor mij echt loodzwaar en op momenten was ik echt een “ZOMBI”. Ook had ik een pijnlijk achterwerk opgelopen tijdens onze assistentie off the road ritten waardoor ik zelfs tijdens het eten niet meer kon zitten. Toch na enkele weken bijslapen snakte ik naar een volgend nog straffer avontuur! WWW.DOLPHINRALLY.COM

DAKAR 2006

Dakar 2006 kon ik mee met de Nederlander Michel de Groot, wie zijn eerste Dakar ging rijden op een Yamaha WR450. De Yamaha werd volledig door mij piekfijn opgebouwd. Michel gaf de motor een zebra stiping en de motor werd al snel ‘de zebra’ genoemd. De motor was perfect, we hadden weinig mechanische panne en daar Michel een prima navigator was kwam hij steeds mooi op tijd binnen. Hij finishte zelfs op een knappe 40ste plaats. Michel had om budgettaire redenen nog een andere Nederlandse piloot mee nl. Willy Wientjes, een 50-plusser, wiens motor ik ook moest onderhouden. Willy vertrok met een occasie KTM die al enkele dakars achter de kiezen had en door hem zelf was klaar gezet. Deze KTM was echt een ramp. Na 2 dagen was ik al ketting & tandwielen aan het vervangen. Er was ook een probleem met de bibmouchen. Willy geraakt door allerlei euvels al snel achterop in de rally waardoor hij steeds later in het bivak toe kwam. Op een nacht was ik klaar met Michel zijn motor, Willy was er nog steeds niet en daarom ging ik dus maar slapen. Om 4.30u kwam Willy er volledig uitgeput toch nog door. Ik had zijn tentje niet opgesteld omdat het zeer twijfelachtig was of hij er nog door zou komen. Ik stond dus op om de motor in orde te zetten en besloot om hem maar enkel uurtjes in mijn tentje te laten slapen. Daar Willy 5 dagen niet gewassen was en nog steeds dezelfde sokken droeg, stonk hij zo verschrikkelijk dat ik de geur van Willy de rest van de Dakar bleef rieken in mijn tentje. Willy haalde helaas net de rustdag niet.

Verder hadden we nog een voorval met onze assistentie jeep van Bert Van Es, wie voor de eerste maal zijn Dakar reed in assistentie. Op een dag waren we begonnen aan de enkele honderden km’s die we moesten afleggen op de pist. Op een gegeven moment vraagt Bert of we onze helm niet op moeten zetten waarop ik antwoord “als gij niet meer gas geeft zet ik hem niet op!”. Bert kreeg dus in de gaten dat hij voort moest maken en gaf gas. Het duurde echter niet lang of alle 4 de schokbrekers braken af waardoor we bijna over de kop gingen. Na gestopt te zijn en alles te controleren kwamen we erachter dat ze alle ophanglinten die nodig zijn bij aluminium race schokbrekers vergeten waren. De jeep die al overladen was, was nu enkel nog stapvoets te berijden. Bij elk oneffenheid begon de kas zo te deinzen dat we moesten stoppen en wachten tot we uitgewiegd waren om dan terug te vertrekken. Veel later die dag kwamen we in de woestijn een ander Engels team tegen. Zij hadden ook panne. We kregen van hen 4 schokbrekers die we, na aanpassen, onder onze auto kregen. De schokbrekers waren eigenlijk wel te licht voor onze zware jeep maar we konden toch weer sneller rijden. Zo kwamen we nog heel laat op het bivak toe waar ik onmiddellijk aan de slag ging aan de motoren. Vervolgens werd nog aan de jeep verdergewerkt tot ’s ochtends toe om dan onmiddellijk weer in te stappen en de volgende 1000 km af te leggen. Dan uitgeput terug aan de motoren werken en uiteindelijk enkele uurtjes SLAPEN.

DAKAR 2008

2007 werd een sabbat jaar voor mij, om vervolgens naar de DAKAR 2008 te gaan met de twee Noren Gjermund Frostad en Asbjorn Sletholt. Twee Yamaha’s WR450 werden binnenshuis tot in de puntjes geprepareerd; de motor van Gjermund werd opgebouwd met de mooiste (helaas ook duurste) onderdelen die te verkrijgen waren. De motovan Fretigne was er niets tegen. De technische keuring hebben we nog vlekkeloos doorstaan om dan later die dag te vernemen dat Dakar 2008 werd afgelast! Grote teleurstelling bij mijn Noorse vrienden. Gjermund ,ooit nog WK enduro piloot, zou gestart zijn met de ambitie een top 10 te rijden. Hij had de financiële ondersteuning van Yamaha Scandinavië waarvan hij in februari 2008 een baantje kreeg aangeboden, wel op voorwaarde dat hij “geen rally’s” meer zou rijden. Het allermooiste Yamahaatje waar ik zoveel uren (nachten) aan gebouwd had, werd schaamteloos verkocht aan een Hollander. Deze man zou deelnemen aan Dakar 2009! Ik zal blij zijn het motortje weer te zien … hopelijk in dezelfde staat.

DAKAR 2009

Dakar 2009 ARGENTINIE – CHILI

RAPTOR RACING Al vroeg in het jaar had ik contact met Jos Jansen, wie ik leerde kennen tijdens mijn eerste Dakar avontuur in 2004. Jos gaat na 5 jaar Dakar assistentie zelf in wedstrijd rijden samen met zijn ervaren vrienden Kurt Dujardin en Anton Gonnissen, elk op een Yamaha raptor 700 quad. Al in het voorjaar ben ik aan de slag kunnen gaan met de bouw van de quads, tankdragers. Benzinetank, bodemplaten, … werden ontworpen en gefabriceerd binnenshuis. In september zijn we met het voltallig team de PAX-rally te Portugal gaan rijden als voorbereiding op het echte werk in komende Dakar 2009. Na de PAX-rally in hoog tempo alle quads terug met nieuwe onderdelen opbouwen , nog enkele aanpassingen doorvoeren om dan eind november alles in Le Havre in te schepen. Het was een zware dakar waar we veel nachtwerk hadden. Anton en Kurt behaalde de finish !!!